Żubr europejski pod ochroną

Żubr europejski należy do zwierząt z rodziny wołowatych i podlega ścisłej ochronie. Blisko połowa polskiej populacji żubrów skupiona jest na terenie Puszczy Białowieskiej. Dziko żyjące żubry spotkamy również w Puszczy Boreckiej, Puszczy Knyszyńskiej, a także w Bieszczadach. Możemy wyróżnić takie podgatunki jak żubr nizinny, kaukaski oraz karpacki. Żubr cechuje się dużą i ciężką głową o szerokim czole.

Jego oczy są małe. Rogi żubra są krótkie i zagięte do środka. Zwierzę może pochwalić się mocno rozwiniętym kłębem, który porasta kasztanowo-brunatna sierść. W czasie zimy sierść przyjmuje ciemniejszą barwę. Samce mogą osiągać masę nawet do 920 kg, z kolei samice do 640 kg.

Żubry to zwierzęta roślinożerne. Podstawą pożywienia żubrów są rośliny zielne oraz trawy. Największym przysmakiem są dla nich turzyce o ostrych liściach. Zimą żubry uzupełniają swoją dietę o korę drzew, ich pędy i niektóre krzewy oraz żołędzie. Zimą żubry dokarmiane są poprzez specjalne stanowiska z paszą.